Με τον ερχομό των Windows 10, υπάρχει και ένα κρίσιμο θέμα ασφαλείας που η Microsoft έχει αφήσει ανοιχτό. Αυτό ονομάζεται Wi-Fi sense. Με λίγα λόγια, το Wi-Fi sense, επιτρέπει σε όποιον το έχει ενεργοποιημένο, να μοιράζεται διάφορες πληροφορίες, μεταξύ άλλων και τον κρυπτογραφημένο κωδικό πρόσβασης του ασύρματου δρομολογητή (router) σας (θα πρέπει και οι άλλοι που μοιράζεστε τα δεδομένα να έχουν ενεργοποιημένη αυτή τη δυνατότητα για να τη χρησιμοποιήσουν).

Πιο συγκεκριμένα, η Microsoft αναφέρει στο site της για τη σύνδεση σας μέσω του Wi-Fi Sense:

• "Wi-Fi Sense connects you to Wi-Fi networks around you to help you save cellular data. It can do these things for you to get you Internet access:
• Automatically connect you to open Wi-Fi networks it knows about by crowdsourcing networks that other Windows Phone users have connected to. These are typically open Wi-Fi hotspots you see when you're out and about.
• Automatically accept the terms of use on your behalf for networks that require it
• Provide additional information on your behalf to networks that require it
• Let you exchange Wi-Fi network access with your Facebook friends, Outlook.com contacts, or Skype contacts to give and get Internet access without seeing each other's Wi-Fi network passwords"

Επιπρόσθετα (What happens when I share Wi-Fi network access with my contacts?): 

"When you share Wi-Fi network access with Facebook friends, Outlook.com contacts, or Skype contacts, they'll be connected to the password-protected Wi-Fi networks that you choose to share and get Internet access when they're in range of the networks (if they use Wi-Fi Sense). Likewise, you'll be connected to Wi-Fi networks that they share for Internet access too. Remember, you don't get to see Wi-Fi network passwords, and you both get Internet access only. They won't have access to other computers, devices, or files stored on your home network, and you won't have access to these things on their network."

Δεν γνωρίζω για εσάς, αλλά εγώ θα προτιμούσα να γνώριζα σε ποιόν δίδονται πληροφορίες όπως ο κρυπτογραφημένος κωδικός πρόσβασης του δρομολογητή μου και ειδικότερα όσον αφορά τις επαφές μου στο facebook ή στο skype..

Εάν επιθυμείτε να το απενεργοποιήσετε μπορείτε να ακολουθήσετε τα παρακάτω βήματα:

1. Από το μενού της Έναρξης -> Ρυθμίσεις - Δίκτυα και Internet -> Wi-Fi (ασύρματο) -> Διαχείριση ρυθμίσεων Wi-Fi.

2. Βασικά εδώ μπορείτε να απενεργοποιήσετε τα πάντα, εκτός και εάν επιθυμείτε να μοιράζεστε πληροφορίες με άλλους. Επίσης μπορείτε να διαγράψετε τα ήδη υπάρχοντα ασύρματα δίκτυα που έχετε χρησιμοποιήσει στο παρελθόν.

Ίσως έχετε προσέξει ότι στη διαχείρηση δίσκων πλέον, εμφανίζεται η επιλογή GPT ενώ παλιότερα οριζόταν ως δεδομένο το MBR όσον αφορά τους πίνακες κατάτμησης των σκληρών σας δίσκων. Οι περισσότεροι έχουν στο μυαλό τους ότι απλά το GPT επιτρέπει μεγαλύτερα διαμερίσματα (partitions) των 2TB..

Ποιά όμως είναι πραγματικά η διαφορά ενός πίνακα κατάτμησης GPT έναντι ενός MBR και υπάρχει πραγματικά λόγος να μεταβούμε στο νέο πρότυπο; Παρακάτω, θα δούμε ποιά είναι τα πλεονεκτήματα ενός πίνακα κατάτμησης GPT.

Ένας πίνακας κατάτμησης GPT λοιπόν υπερτερεί ενός MBR στα ακόλουθα:

• Δεν έχει περιορισμούς όπως το MBR.
• Οι μονάδες δίσκων μπορούν να είναι πάρα πολύ μεγαλύτερες, στο βαθμό που ο μόνος περιορισμός είναι το λειτουργικό σας σύστημα!
• Διαμορφώνοντας ένα δίσκο με πίνακα κατάτμησης GPT, σας δίνεται η δυνατότητα για απεριόριστα διαμερίσματα (partitions)!
• Τα Microsoft Windows για παράδειγμα επιφέρουν ένα όριο 128 διαμερισμάτων ανά δίσκο (το όριο είναι των Windows και όχι του GPT).
• Δεν χρειάζεται πλέον να φτιάξετε ένα εκτεταμένο (extended) διαμέρισμα (partition).
• Σε έναν MBR δίσκο, τα δεδομένα εκκίνησης (boot) και τα δεδομένα των διαμερισμάτων αποθηκεύονται σε ένα σημείο. Αν προκύψει οποιοδήποτε πρόβλημα στο σημείο αυτό, έχετε "θέμα".. Αντίστοιχα σε έναν GPT δίσκο τα ίδια δεδομένα αποθηκεύονται σε πολλαπλά σημεία το οποίο και κάνει την αποκατάσταση παιχνίδι!
• Το GPT χρησιμοποιεί CRC (cyclic redundancy check) αλγόριθμο προκειμένου να εξακριβώσει την ακεραιότητα των δεδομένων. Εάν αντιληφθεί κάποιο πρόβλημα, επιχειρείται η αυτόματη αποκατάσταση των δεδομένων από άλλο σημείο του δίσκου. Το MBR δεν έχει σχεδιαστεί με κανέναν τέτοιο έλεγχο υπ' όψιν.. 

Εάν παρά τα παραπάνω εσείς επιλέγετε να χρησιμοποιείται σαν πάγια τακτική τη δημιουργία πινάκων κατάτμησης MBR, τότε σίγουρα κάποιο καλό λόγο θα έχετε!

Η αρχιτεκτονική της Microsoft όσον αφορά τα δίκτυα για τη διαχείριση τους, συνοψίζεται σε δύο (2) επιλογές: Domain (Δίκτυα Τομέα) και Workgroup (Ομάδα Εργασίας). Κάθε αρχιτεκτονική έχει σχεδιαστεί για συγκεκριμένους λόγους τους οποίους και αναφέρουμε πιο κάτω. Επί της ουσίας πάντως, δεν υπάρχει πλέον λόγος να χρησιμοποιεί κάποιος δίκτυο της Microsoft σαν Workgroup(εκτός και αν μιλάμε για ένα οικιακό δίκτυο), εφόσον οι δυνατότητες και οι λεπτομέρειες που προσφέρει ένα δίκτυο τομέα (Domain) υπερτερούν καθαρά.

Η κύρια διαφορά μεταξύ ενός Workgroup και ενός Domain συνοψίζεται στο πως διαχειρίζονται οι πόροι του δικτύου.

Σε ένα Workgroup (μία Ομάδα Εργασίας):

• Όλοι οι υπολογιστές είναι αυτόνομοι και κανένας τους δεν έχει έλεγχο πάνω σε κάποιον άλλο υπολογιστή.
• Δεν απαιτείται η ύπαρξη ενός εξυπηρετητή (server). Ο κάθε σταθμός εργασίας λειτουργεί ως εξυπηρετητής για τους υπολοίπους εφόσον τον παραμετροποιήσουμε κατ' αυτόν τον τρόπο.
• Κάθε υπολογιστής της Ομάδας Εργασίας έχει τους δικούς του λογαριασμούς χρηστών (user accounts). Για να χρησιμοποιήσει κάποιος έναν υπολογιστή της Ομάδας Εργασίας, θα πρέπει να έχει δικαιώματα ως χρήστης στον υπολογιστή αυτόν. Εάν επιθυμεί να έχει δικαιώματα σε όλους τους υπολογιστές της Ομάδας Εργασίας, θα πρέπει να καταχωρηθεί ως χρήστης σε όλους τους υπολογιστές της ομάδας ξεχωριστά!
• Συνήθως τα μεγέθη του δικτύου μίας Ομάδας Εργασίας δεν ξεπερνούν τους 10 υπολογιστές στο σύνολο τους.
• Όλοι οι υπολογιστές της Ομάδας Εργασίας πρέπει υποχρεωτικά να βρίσκονται στο ίδιο τοπικό δίκτυο.

Σε ένα Domain (Δίκτυο Τομέα):

• Απαιτείται η ύπαρξη ενός εξυπηρετητή(server) ο οποίος και θα είναι ο Ελεγκτής του Τομέα (Domain Controller).
• Οι διαχειριστές του Δικτύου Τομέα, χρησιμοποιούν τον εξυπηρετητή αυτόν για να ορίσουν δικαιώματα χρήσης στους πόρους του δικτύου για τον κάθε χρήστη ξεχωριστά όπως επίσης και για τις συσκευές του Δικτύου Τομέα ξεχωριστά. Δηλαδή ένα παράδειγμα θα ήταν, ο χρήστης με όνομα χρήστη «User1», θα έχει πρόσβαση να διαβάζει μόνο και να μην τροποποιεί τα αρχεία π.χ. στον φάκελο «Έγγραφα», ενώ ο χρήστης “User2”, θα μπορεί να τα διαβάζει και να τα τροποποιεί. Αυτό ασχέτως σε ποιόν υπολογιστή θα βρεθεί ο χρήστης User1 και ο χρήστης User2. Άλλο παράδειγμα: Ο υπολογιστής PC-1 δεν θα μπορεί π.χ. να έχει πρόσβαση σε συγκεκριμένους πόρους του δικτύου, ασχέτως χρήστη, ενώ ο PC-2 θα μπορεί.
• Οι χρήστες στο Δίκτυο Τομέα (Domain), δηλώνονται μία φορά. Δεν χρειάζεται να φτιαχτούν χρήστες σε κάθε μέλος (σε όλους τους υπολογιστές του Δικτύου Τομέα) ξεχωριστά. Αυτό επιτρέπει την αλλαγή και τον προβιβασμό των δικαιωμάτων πολύ εύκολα καθώς οι αλλαγές μεταδίδονται αυτόματα από τον Ελεγκτή του Τομέα (Domain Controller), στους σταθμούς εργασίας (τους λοιπούς υπολογιστές) αυτομάτως!
• Οι υπολογιστές - μέλη ενός Δικτύου Τομέα μπορούν να είναι χιλιάδες..
• Οι υπολογιστές που είναι μέλη ενός Δικτύου Τομέα (Domain) μπορούν να βρίσκονται και σε απομακρυσμένα δίκτυα..

Οι λόγοι που θα έπρεπε να σας κάνουν να σκεφτείτε την μετάβαση σε ένα Δίκτυο Τομέα είναι παραπάνω από προφανείς:

• Επιτρέπεται με αυτόν τον τρόπο η κεντρική διαχείριση των δικαιωμάτων των πόρων του Δικτύου.
• Τεράστια ευελιξία όσον αφορά την ασφάλεια των δεδομένων και των λοιπών πόρων του δικτύου σας.
• Πολύ πιο εύκολη προσθήκη ενός μέλους (υπολογιστή) ακόμα στο Δίκτυο Τομέα.

Το να παραμετροποιηθεί ένα Δίκτυο Τομέα (Domain) είναι πολύ πιο δύσκολο από ότι μία Ομάδα Εργασίας (Workgroup). Απαιτείται χρόνος και γνώση όπως επίσης και λεπτομερή έλεγχο στις πολιτικές του Δικτύου ή των Οργανωτικών του Ομάδων. Αλλά το τελικό αποτέλεσμα σίγουρα θα σας δώσει άλλες δυνατότητες και δεν θα σας απογοητεύσει σε καμία περίπτωση.

Επιλέγοντας το μενού της κορδέλας με τίτλο "Βοηθητικά", πηγαίνουμε στο κουμπί που έχει τίτλο "Λειτουργίες Συστήματος" και εκεί επιλέγουμε "Γενικές Παράμετροι". Σε αυτήν τη φόρμα, μπορούμε να ορίσουμε τις δικές μας διαδρομές για την εξαγωγή των αρχείων σε PDF μορφή, όπως επίσης και να επιλέξουμε ποιά έντυπα θέλουμε να εξάγονται σε PDF μορφή και ποιά όχι. Δείτε και αυτό το άρθρο για εξαγωγή σε μορφή PDF των ολοκληρωμένων παραστατικών (με σήμανση από το φορολογικό μηχανισμό).

Ως έξτρα προσθήκη, στην δεύτερη καρτέλα αυτής της φόρμας, μπορούμε να ορίσουμε και τις λεζάντες για τα ελεύθερα πεδία όσον αφορά τις καρτέλες πελατών. Εδώ, προσοχή θα πρέπει να δοθεί ως προς το μήκος της λεζάντας για την ετικέτα του κάθε ελεύθερου πεδίου. Το έντυπο του ιστορικού για τις τιμές των ελευθέρων πεδίων έχει προσαρμοστεί ώστε να εμπεριέχει τις τιμές για όλα τα ελεύθερα πεδία του προγράμματος και τις αντίστοιχες ετικέτες τους (των οποίων οι τιμές ορίζονται από τις λεζάντες που ορίζετε εδώ). Ως εκ τούτου, καλό θα ήταν να κρατήσετε το μήκος της λεζάντας (σε χαρακτήρες) όσο το δυνατόν πιο σύντομο ώστε να είναι πιο ευανάγνωστο το έντυπο. Το πρόγραμμα θα προσπαθήσει να συμπεριλάβει το μάξιμουμ των χαρακτήρων που θα ορίσετε για την λεζάντα του κάθε ελεύθερου πεδίου κατά τη διαμόρφωση του εντύπου για το ιστορικό πελάτη, αλλά είναι μαθηματικά βέβαιο ότι οι μεγάλες λεζάντες δεν θα εμφανίζονται ολόκληρες! 

Η αυτόματη προσαρμογή οθόνης συνίσταται για οθόνες μικρότερες από 1440px οριζοντίως. Ο κώδικας αυτής της λειτουργίας είναι καθαρά δοκιμαστικός. Μεγάλη προσοχή θα πρέπει να δωθεί στη διαδρομή για τις υπογραφές Outlook. Εξ ορισμού, αυτές βρίσκονται στη διαδρομή του χρήστη, μέσα στον φάκελο AppData\Roaming\Microsoft\Υπογραφές. Εαν δεν έχουν δημιουργηθεί καθόλου υπογραφές στο Outlook για τον χρήστη, καλό θα ήταν να δημιουργηθούν για την εύρυθμη συνεργασία του Spread με το Outlook.